Prolog

(Notka pisana przez Kimi)

 

            Wpatrując się we własne odbicie mogłabym rzec, że jestem nikim, lecz w środku widzę wiele. Mam więcej zalet niż inni ludzie otaczający moją osobę. Jestem osobą ze stoickim spokojem, ale gdy trzeba pokażę swoje pazurki. Przeżyłam wiele, nie lubię tego opowiadać. Życie przyniosło dużo… jest zbyt zagadkowe i gubię się w nim? Nie potrafię już odnaleźć siebie, swojego prawdziwego Ja.

Gdyby spojrzeć głębiej ujrzało by nieoszlifowany diament, bądź kwiat, który jeszcze nie zakwitł. Może kiedyś coś się zmieni, kwiat zakwitnie i będę mogła żyć spokojnie. Choć przez lata zrozumiałam, że los nie jest łaskawy. Zabiera wszystko co ludzie kochają. Trzeba być silnym i stanowczym. Nie ulegać nikomu kogo nie znamy. Życie potrafi uczyć.

W dodatku każdy dzień dzieciństwa sprowadził na koszmar. W tamtych momentach straciłam wszystko. Życie po raz kolejny dowiodło jakie jest niesprawiedliwe, upiardliwe i nie warte. Nic w nim ciekawego nie ma. Tylko prawdziwi przestępcy podołać losowi. W tamtym czasie czułam się opuszczona, nie widziałam nikogo….! Zamknięta w sobie, to najgorsze..?

A teraz? Nie jest tak źle, ale nie potrafię wytrzymać. Jestem jeszcze młoda, ale czy to jakoś da do zrozumienia moim myślą? Wiele przemyśleń u jeszcze więcej pytań , w których brak odpowiedzi na dalszy cykl rozwiązań..? W mieście dzieją się różne rzeczy, straszne, niezrozumiałe dla wielu… Widzę tylko te, radość przemija przed oczami jak wiatr, którego nie sposób zatrzymać.! Niczego nie dostrzegam poza cierpieniem niewinnych ludzi… a co jeszcze mam dostrzegać? Tego właśnie się nauczyłam, widziałam tylko cierpienie. Szczęśliwe chwilę minęły, już nie powrócą. Nigdy… Choćbym nie wiem jak się starała czasu nie cofnę.

Cierpienie przyciągam jak magnes, który nie chce się odczepić. Ciężko jest od siebie odgonić wszystkie myśli, wspomnienia, ból. Dlatego wszystko przytrzymuje Tutaj, w swoim pustym sercu? Nie, ono nie jest puste. W nim tłoczy się wiele nadziei na lepsze jutro. Marzenia…? Tak posiadam. Muszę, inaczej bym żyła niczym roślinka bez duszy. Nic szczególnego nie posiadam, jedynie serce - źródło wszystkich mych uczuć.